Algemeen

Ontstoken tanden en kiezen veroorzaken pijn. Dit laten onze huisdieren niet makkelijk zien, maar het is er wel degelijk.

In onze praktijk besteden we daarom veel aandacht aan de preventieve gebitsverzorging van onze katten en honden. Ontstaan er toch problemen dan beschikken wij over zeer uitgebreide ervaring voor de behandeling van het gebit van uw hond of kat.

Veilige narcose

Om een gebit goed en volledig te kunnen behandelen, ook achterin en aan de binnenzijde van de kiezen, is het noodzakelijk dat uw dier hiervoor onder narcose wordt gebracht. Dit is tevens om angst en pijn te voorkomen. Wij beschikken hiervoor over zeer uitgebreide ervaring en de meest geavanceerde apparatuur om uw huisdier tot op hoge leeftijd veilig onder narcose te kunnen brengen.

Dentale röntgenfoto’s

Wij raden altijd aan om ook dentale röntgenfoto’s te maken, omdat een groot deel van de problemen niet met het blote oog zichtbaar is. We voorkomen zo dat er problemen gemist worden.

Chirurgische extracties

Zijn extracties van tanden of kiezen noodzakelijk? Dan voeren wij deze altijd chirurgisch uit, zodat er minder kans is op complicaties, uw huisdier minder pijn ervaart na de ingreep en sneller herstelt. Dit is ook belangrijk bij de behandeling van resorptieletsels bij katten, de zogenaamde FORL.

Preventie

Net als bij mensen is het bij uw hond en kat van belang de tanden en kiezen gezond en schoon te houden. Het ontstaan van tandplaque en ontstekingen in de mond kunt u helpen voorkomen door:

Tanden poetsen

• Heeft absoluut de voorkeur en de beste resultaten
• Elke dag op een vaste tijd, bijvoorbeeld voor de maaltijd
• Combineer dit met speciale tandpasta voor dieren
• Wij helpen u graag om het aan te leren

Speciale voeding

• Deze brokken hebben door de speciale vorm een schurende werking
• Bevat daarnaast actieve ingrediënten die tandplaque helpen voorkomen
• Eerste maand 50% korting
• Spaarsysteem voor 10% aanvullende korting
• Lid van het Dier en Zorgplan? Nogmaals 10% extra korting

Kauwstaven, mondwater en verzorgingsgel
 

Vrijwel alle dieren worden geboren met twee nieren, waarvan de een links in de buik tegen de rug aanligt en de andere iets meer naar voren, iets meer tussen de ribben, aan de rechterkant tegen de rug aan. De buitenkant van de nieren bestaat voornamelijk uit nierschors. Verder naar binnen ligt het niermerg, het nierbekken en de afvoer van de urine geschiedt door de ureter. De ureter is het buisje van de nieren naar de blaas. Hier zijn er dus twee van, Één voor de linker nier en één voor de rechter nier. Ongeveer een kwart van het bloed dat door de grote lichaamsslagader stroomt, gaat de nieren. Dat geeft al aan hoe belangrijk de nierfunctie voor het lichaam is. Vanuit de nierslagaderen vertakken zich weer kleinere slagadertjes totdat ze bij de glomeruli komen. De glomeruli zijn eigenlijk de “zeef”’-eenheden van de nieren. Hier wordt een gedeelte van het bloed door geperst, waardoor een vloeistof ontstaat die de basis gaat worden van de urine. Deze voorurine wordt opgevangen en door een buizenstelsel gevoerd, die tubuli genoemd worden. In het eerste deel van deze tubuli worden nog veel bruikbare stoffen uit de voorurine teruggehaald. Op deze wijze wordt voorkomen dat er teveel bouwstoffen en belangrijke zouten verloren gaan. In het deel van de tubuli dat door het niermerg loopt wordt de voorurine geconcentreerd. Hier wordt een groot gedeelte van het water uit de voorurine teruggewonnen. Hierna ontstaat de urine, zoals die uitgeplast wordt. Deze urine komt via een stelsel van steeds grotere verzamelbuisjes in het nierbekken terecht. Dit nierbekken is bij gezonde dieren nog steeds erg klein, ongeveer 1-2 mm breed. Vanuit dit nierbekken gaat de urine via de ureteren naar de blaas.

Welke functies hebben de nieren en wat gaat er mis bij nierfalen?

• Voorkomen van uitdroging
  Bij veel aandoeningen van de nieren worden de tubuli, die normaal gesproken zorgen voor het concentrerend vermogen van de nieren, beschadigd of minder functioneel. Om dit concentrerend vermogen van de nieren te controleren wordt van de urine het soortelijk gewicht bepaald. Hiermee wordt gemeten hoe geconcentreerd de urine is. Deze waarde is ook sterk afhankelijk van vocht het dier heeft opgenomen. Omdat de meeste dieren ’s nachts minder drinken dan overdag, is ochtendurine in het algemeen betrouwbaarder dan de urine die overdag wordt opgenomen. Nog betrouwbaarder is de bepaling en een aantal monsters ochtendurine. De meest geconcentreerde waarde geeft ons dan de beste informatie.
• Uitscheiden van afvalstoffen
  De glomeruli in de nier hebben een soort zeeffunctie. Afvalstoffen worden via deze zeef uit het bloed geperst en zo in de urine uitgescheiden. Deze afvalstoffen zijn zowel in het bloed als in de urine te bepalen. Meestal wordt echter volstaan met een bepaling in het bloed. De belangrijkste afvalstoffen die in het bloed gemeten worden zijn het creatinine, ureum en anorganisch fosfaat.

Creatinine is een afvalstof uit de stofwisseling van spiereiwitten. Uit de (normale) afbraak van spiereiwitten ontstaat creatinine, dat uit de spieren aan het bloed wordt afgestoten. Dit wordt via de glomeruli uit het bloed geperst en daarna via de urine uitgescheiden. Als er geen sprake is van verhoogde spierafbraak is het gehalte aan creatinine in het bloed een hele goede maat voor de functie van de glomeruli in de nieren. Bij een laag gehalte aan creatinine in het bloed is er meestal een goede zuivering van het bloed en bij een hoog gehalte een slechte zuivering. Als de nierfunctie geleidelijk aan achteruitgaat blijft het creatinine gehalte in het bloed nog erg lang laag. Pas als ongeveer de helft van de nierfunctie verloren is gegaan, begint het creatinine gehalte duidelijk te stijgen. Bij honden komt het creatinine gehalte dan boven de 60+ 1,2 x het lichaamsgewicht μmol/l en bij katten boven de 140 μmol/l. Als de nierfunctie dan nog verder achteruitgaan, gaat het creatinine gehalte wel steeds sneller stijgen. Omdat het creatinine gehalte zo mooi overeen komt met de functie van de glomeruli, wordt het creatinine gehalte ook gebruikt om als basis te dienen voor de indeling van stadia van nierfalen.

In Nederland heeft bijna de helft van onze huisdieren in meer of mindere mate last van overgewicht. Deze dieren lopen hierdoor een verhoogd risico op bijvoorbeeld suikerziekte, hartaandoeningen, huidklachten, gewrichtsproblemen en ademhalingmoeilijkheden.

Uw huisdier is waarschijnlijk te zwaar als u de ribben niet meer kunt voelen en als de taille verdwenen is. Vaak ook krijgen te zware dieren last van een verminderd uithoudingsvermogen, kunnen minder goed lopen, slapen veel en zijn minder vrolijk.

Er zijn meerdere oorzaken voor het ontstaan van overgewicht:

• Te veel eten
• Onvoldoende lichaamsbeweging
• Sterilisatie/Castratie (hierdoor verandert de stofwisseling)
• Leeftijd (oudere dieren hebben minder calorieën nodig)
• Medische aandoening (zoals bijvoorbeeld een tekort aan schildklierhormoon)
• Ras. Sommige hondenrassen zoals Labrador Retrievers, Beagles, Cairn Terriers en Cocker Spaniels hebben meer aanleg om dik te worden

Onze assistentes begeleiden eigenaren bij het laten af vallen van een te zwaar huisdier. Hiervoor wordt een speciale dieetvoeding gebruikt waardoor het dier zonder honger te lijden, toch afvalt. Deze begeleiding is geheel kosteloos.

Chocolade, koffie en thee

De theobromine in chocolade en de caffeine in koffie en thee behoren tot een groep van methylxanthinen. Deze stoffen worden bij de hond veel trager uitgescheiden dan bij mensen. Honden zijn daardoor veel vatbaarder voor vergiftigingen. Vergiftigingen komen tot uiting door het maken van meer geluid, overactiviteit, een snelle hartslag, diarree en soms braken. In ernstige gevallen overlijden de dieren. Met name honden vinden chocolade erg smakelijk, de kans op vergiftigingen met chocolade is dan ook erg groot. Donkere en pure chocolade bevat veel meer theobromine dan melkchocolade. Witte chocolade bevat heel erg weinig theobromine. Als uw hond chocolade heeft gegeten, is het verstandig zo spoedig mogelijk contact op te nemen met de praktijk. Als er nog geen vergiftigingsverschijnselen zullen wij de hond een braakmiddel geven om de hoeveelheid chocolade die het lichaam binnen komt zo klein mogelijk te houden. Als er vergiftigingsverschijnselen zijn, moeten die worden behandeld. Het is echter niet zo dat er een specifiek tegengif voor chocolade bestaat. Voorkomen is daarom altijd beter dan genezen.

Lelies

Alle lelie-achtigen zijn zeer giftig voor katten. Alle onderdelen van de planten zijn giftig voor katten en zelfs het drinken van het water waar de planten in staan, kan al vergiftigingsverschijnselen oproepen. Mocht u zien dat uw kat aan lelies geknauwd heeft, stuifmeel gelikt of van het water heeft gedronken, moet u direct contact opnemen met de praktijk. 
De vergiftigingsverschijnselen beginnen meestal met braken en gaan erg snel over in een zeer ernstig en levensbedreigend nierfalen. Hoe eerder met de behandeling begonnen wordt, hoe gunstig de afloop kan zijn.
Aangezien veel katten spontaan aan bloemen eten, is ons advies om nooit lelies te kopen als u katten heeft. Hoe mooi de bloemen ook zijn.

Paracetamol

Paracetamol is een veel gebruikte pijnstiller bij mensen. Vrijwel iedereen heeft het in huis. Veel mensen zijn dan ook geneigd paracetamol aan hun dieren te geven. Honden en katten hebben echter een totaal ander mechanisme om paracetamol af te breken dan mensen. En juist bij de omzetting van paracetamol ontstaan bij de hond en kat zeer giftige producten. Bij honden worden vergiftigingsverschijnselen gezien als er meer dan 100 mg per kg lichaamsgewicht aan paracetamol wordt opgenomen. Voor een hondje van 5 kg is één tablet paracetamol dan ook al giftig. Voor grotere honden blijft het risico beperkt mits de hond maar eenmalig paracetamol heeft gehad. Omdat honden de paracetamol slecht afbreken en met name de afbraakprodukten giftig zijn, stapelen de giftige stoffen zich op als de paracetamol vaker gegeven wordt. Bij katten is de situatie nog ernstiger. Katten zijn nog gevoeliger voor paracetamol dan honden. Voor een kat kan een kwart tablet van 500 mg paracetamol al vergiftingen geven. Geef daarom nooit paracetamol aan uw huisdieren. Mochten zij per ongeluk toch een tablet hebben opgenomen, neem dan zo snel mogelijk contact met ons op.

Ibuprofen

Ook ibuprofen is een veel gebruikte pijnstiller bij mensen. Het is ooit ook gebruikt als pijnstiller bij honden. De dosering waarin het werd voorgeschreven was veel lager dan de dosering die bij mensen gebruikelijk is. Toch gaf de lage dosering al erg veel bijwerkingen zoals maagzweren en maagperforaties bij honden.  Om deze reden is besloten ibuprofen niet meer aan honden te geven. Ibuprofen is nooit als middel voor katten op de markt verschenen. Katten zijn namelijk nog veel gevoeliger voor ibuprofen dan honden.

Overige pijnstillers

Er is ook een geval beschreven van een hond die overleden is na het krijgen van diclofenac. Een pijnstiller die door de apotheek verkeerd werd meegegeven. Het mag duidelijk zijn dat wij u sterk afraden om medicijnen die voor mensen bedoeld zijn, aan uw huisdieren te geven. De kans dat dit misgaat is te groot om dit te kunnen verantwoorden.

Zout

Grote hoeveelheden zout zijn giftig voor honden. Dit kan in de winter optreden bij het oplikken van strooizout. Het komt echter vaker voor dat mensen hun hond zout geven om hem te laten braken. Een aantal jaren geleden werd dit advies ook door dierenartsen gegeven om braken op te wekken. Dit is echt achterhaald. Het geven van zout om de hond te laten braken geeft een grote kans op het overlijden van de hond door het zout als deze niet mocht gaan braken. Ons advies is dan ook om dit nooit te doen.

Kauwgom

Xylitol in kauwgom geeft ernstige vergiftigingsverschijnselen. Ondertussen hebben wij ook al ervaring met vergiftigingen van honden na het opnemen van kauwgom met een andere zoetstof dan xylitol. In alle gevallen daalt het bloedsuiker van de hond na het eten van kauwgom tot gevaarlijk lage waarden. Dit kan zelfs een aantal dagen aanhouden. Xylitol kan ook leverfalen en bloedingen tot gevolg hebben. Mocht uw hond kauwgom gegeten hebben, neem dan zo spoedig mogelijk contact op met de kliniek. Wij zullen proberen de hond te laten braken als deze daar nog fit genoeg voor is. Het glucose gehalte in het bloed moet gecontroleerd worden. Als het glucosegehalte in het bloed te laag is, moet de hond aan het infuus met glucose tot het gehalte normaal is en normaal blijft. Deze controles zijn behoorlijk arbeidsintensief, omdat deze zeer regelmatig moeten gebeuren. Dit kan enkele dagen duren en het kan dan nodig zijn om de hond door te sturen voor intensive care opname naar Amsterdam of Utrecht.

Uien en knoflook

Inname van uien en ui-achtigen, zoals knoflook, lijdt bij honden en katten tot beschadiging van de rode bloedcellen. Een vergifiting kan bloedarmoede, slechte eetlust, braken en diarree geven. Vooral katten zijn zeer gevoelig voor een uienvergiftiging.

Druiven en rozijnen

Kleine hoeveelheden druiven en rozijnen kunnen ernstige vergiftigingen geven bij honden. De stof die verantwoordelijk is voor de vergiftiging is ondanks onderzoek nog niet gevonden. Toch zijn de gevolgen zeer ernstig. Bij 40% van de honden lijkt de opname van druiven en rozijnen niet tot de vergiftiging te lijden. Van de honden die wel verschijnselen van vergiftiging vertonen, overlijdt 50-75%. Van deze honden is de nierfunctie zeer ernstig beschadigd. Iedere hond die druiven of rozijnen heeft gegeten, moet dan ook intensief behandeld worden. Als er afgewacht wordt tot de hond vergiftigingsverschijnselen gaat vertonen, is de kans erg groot dat het dier ondanks de behandeling zal komen te overlijden.

Avocado’s

Hoewel avocado’s door veel mensen als een lekkernij worden beschouwd, zijn deze giftig voor vogels, vissen en honden. Deze dieren ontwikkelen hartfalen door een hartspierontsteking. Als er eenmaal een hartspierontsteking is ontstaan, is de prognose zeer zorgelijk.

Macadamia noten

Opname van deze noten kan neurologische problemen geven. De dieren worden sloom en zwak, met name in de achterpoten. Ze kunnen braken, trillen en een verhoogde lichaamstemperatuur krijgen.
Het is onduidelijk welke gifitge stof dit veroorzaakt. In de meeste gevallen gaan de verschijnselen weer vanzelf over. Tot nog toe zijn er geen stergevallen door het eten van de noten bekend.

Hop

Voor de zeldzame hobbyist die zelf zijn bier wil brouwen; het afval van het brouwen dat hop bevat is giftig voor honden. Deze dieren krijgen een zeer hoge lichaamstemperatuur (vaak meer dan 41°C), buikpijn en rusteloosheid. Zonder intensieve zorg zullen alle dieren overlijden, met intensieve zorg is er een kans de hond het overleeft.

Het eerste jaar van uw nieuwe huisgenoot is bepalend voor alle jaren daarna:

• Extra investering op jonge leeftijd geeft jarenlang plezier en voorkomt problemen.
• Een te snelle groei zorgt voor gewrichtsproblemen op latere leeftijd.
• Problemen met wisselen kan voor blijvende schade aan het volwassen gebit zorgen.
• Niet tijdig ontwormen geeft gezondheidsrisico's voor uw gezin en uw omgeving.
• Wat is wijsheid betreffende het vaccineren? wij adviseren hierin graag op maat.
• Ruimte voor al uw vragen doordat we extra tijd inplannen.